No Road Left Behind
Documentaire film, fotoproject, 2016
Ooit behoorde baanwielrenner Stefan Vis (‘Fish’) tot de absolute Nederlandse top. Hij ruilde echter al op jonge leeftijd zijn fiets in voor de kroeg en verloor zo het baanwielrennen uit het oog. Jarenlang reed hij geen wedstrijden, totdat een verboden straatrace in New York zijn aandacht trok. Op een nieuwe fiets maar met hetzelfde talent keerde Fish terug als de hongerige sprinter die hij ooit was. No Road Left Behindis het verhaal over een verloren talent en gemiste kansen. Een persoonlijke en emotionele documentaire over een comeback kid dat op zoek is naar een nieuw bestaan.
Thema
Voor de meeste mensen is sporten een hobby. Een uitlaatklep. Een medisch advies of simpelweg een goed voornemen. Voor iemand met talent is sport iets waar je jezelf mee kunt onderscheiden. Iets waardoor andere mensen je herkennen of, in sommige gevallen, bewonderen en verafschuwen tegelijkertijd.
Stel je voor. Je krijgt de kans om je talent volledig te ontwikkelen. Je hele leven mag je wijden aan datgeen wat jou uniek maakt en waarvan je houdt. Je kunt je geen ander leven meer voorstellen. En dat wil je ook niet meer. Er komt een moment dat andere factoren jouw talent gaan bepalen: teambelang, je persoonlijkheid of het gebrek aan plezier. Wat doe je dan? Stop je met iets dat je zo dierbaar is? Of blijf je tegen je zin in doorgaan totdat je datgeen waar je van houdt nietmeer kan verdragen?
Stefan koos voor de eerste optie en zij vaarwel tegen zijn wielersport. Hij is slechtséén van de velen verloren talenten. Onbekend, anoniem en achtergebleven met de vraag ‘wat als….’. No Road Left Behindgaat over deze vraag. Over het geweten en over een tweede kans. Want daar denkt Stefan nogsteedsaan. Maar dan op zijn manier. In de relatief onbekende wereld van de internationale straatcriteriums, waar iedereen hem kent.Waar hij betekenis heeft. Maar de maatschappij geeft niks om dezestatusen stelt Stefan steeds weer voor nieuwe uitdagingen.
Synopsis
Vierentwintig rondes. Dat is de maximale afstand van de Red Hook Crit, een internationale straatrace op baanfietsen zonder remmen. Deze races vinden plaats in de schaduw van het ‘grote’ wielrennen. Ze zijn onafhankelijk, puur en meedogenloos. De races hebben een enorme aantrekkingskracht op een, veelal, jong en ‘creatief’ publiek. Waar de wielersport bol staat van de historie, ongeschreven wetten en dogma’s, bieden de Red Hook Crit races ruimte aan een vrije en eigenzinnige interpretatie van de sport. In Nederland is er nog geen Red Hook Crit race. In Amerika, Spanje en Italië wel. Volgend jaar komen daar hoogstwaarschijnlijk Engeland en Duitsland bij.
Toch staat een Nederlandse racer aan de top. Stefan Vis, alias Fish, heeft de Red Hook Crit editie in Barcelona op zijn naam staan en heeft de status van een cultheld. Stefan was vroeger een groot talent in het baanwielrennen: van deelname aan het WK in 1997 met de nationale selectie tot aan nationale titels bij de junioren. Hij voelde zich echter te vaak misplaats en onbegrepen in deze wereld en besloot op jonge leeftijd om een punt achter zijn carrière te zetten.“Ik heb mij nooit kunnen identificeren met wielrenners.”
Na het beëindigen van zijn carrière heeft Stefan lange tijd over de hele wereld als fietskoerier gewerkt. Van New York en Kopenhagen tot de straten van Berlijn. Hij kent alle steegjes en kan je de shortcuts haarfijn uitleggen. Sterker nog, hij voegt er vast een aantal anekdotes aan toe. Het is namelijk iemand met een verhaal. Eigenzinnig, soms dwars, maar altijd recht door zee.
Na ruim een decennia zonder competitiedrang komt Stefan nu keihard terug. Zijn winst in Barcelona toont aan dat het nog steeds in hem zit. “Ik had opeens weer zin om hard te fietsen.” De Red Hook Crit is een race die op zijn lijf is geschreven. De race is explosief, technisch en super snel. Zijn baanachtergrond en het jarenlang manoeuvreren door het verkeer levert een unieke combinatie op. Stefan is snel en extreem behendig. Hij wil altijd aanvallen en geeft nooit op. Een beest in de ‘ring’.
In No Road Left Behindzullen we de professionele fixed gear racer Stefan Vis volgen die in de laatste fase van een carrière zit die hij nog niet wil beëindigen. De Red Hook Crit races komen net op tijd voor Stefan. Het leek erop dat hij in de anonimiteit zou verdwijnen. Maar de explosieve groei van de fixed gear races hebben ervoor gezorgd dat Stefan een ‘tweede kans’ heeft gekregen om zijn carrière een wending te geven. Stefan is bereid ver te gaan. Hij wil zich niets kunnen verwijten en er alles aan doen om dit keer wel te slagen. Het is alles of niets.
Achtergrond
In de jaren ’80 begonnen fietskoeriers in New York voor het eerst gebruik te maken van een fiets met een vast verzet in een alledaagse, stedelijke omgeving. De fiets ‘zonder rem’ werd al snel gezien als functioneel, praktisch en comfortabel en werd de norm onder de fietskoeriers. Lange tijd bleef de ‘fixed gear bike’ exclusief onderdeel van deze subcultuur. In 2007 kwam hier verandering in. Uit San Francisco, van oudsher een stad met een rijke
kateboardgeschiedenis-en cultuur, verschenen de -inmiddels legendarische- video’s van Mash SF en Macaframa. De video’s lieten jonge gasten zien die de heuvels van SF af racen op fixed gears. De hele sfeer van de video’s was te vergelijken met skatevideo’s. Een punk attitude (alles uit de hand gedraaid door iemand die naast hun skate of fietste) en veelal veel ‘party and bullshit’. Het bracht een andere dimensie aan de fixed gear fiets. Het was niet meer een exclusief werkpaard voor de fietskoeriers. De video’s maakte één ding duidelijk: dit vormde het startpunt voor een nieuwe subcultuur die zich momenteel wereldwijd aan het ontwikkelen en ontdekken is.
A Brooklyn bike race worthy of James Dean
–
Binnen deze ontwikkeling eist de Red Hook Criterium een eigen rol op. De race werd voor het eerst in 2008 georganiseerd in New York (In de buurt Red Hook). David Trimble, de organisator, leek het leuk om een race te organiseren voor zijn 26e verjaardag. Met het cultureel erfgoed van de fietskoerier scene en zijn persoonlijke achtergrond in het autoracen, bedacht hij een format waarbij verschillende disciplines samenkwamen en er iets magisch ontstond. De eerste editie kreeg meteen zoveel aandacht en positieve reacties dat een jaar later zelfs de New York Times sprak van ‘a Brooklyn bike race worthy of James Dean’.
Inmiddels is de race zo groot geworden dat het ook plaats vindt in Barcelona en Milaan en het een dikke sponsordeal heeft met Rockstar Games, ontwikkelaar van o.a. de megahit in gameland ‘Grand Theft Auto.’
De Red Hook Crit vertoont een groot parallel met het skateboarden. De opkomst van het skateboarden was pionierschap pur sang. Alles was nieuw. Het was vallen en opstaan. DIY. De toewijding van een kleine groep mensen heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat het skateboarden vandaag de dag een miljoenen business is geworden. Maar het skateboarden behoudt opvallend genoeg zijn eigen cultuur. Het blijft ongedefinieerd, open en rebels. Het is mainstream maar kent eigen normen en waarden. Van gedragscodes tot aan de beeldtaal. Dit blijft tot de
verbeelding spreken en heeft een aantrekkingskracht op miljoenen jongeren. En met de toenemende verstedelijking zal in de toekomst het bewegen in een stedelijk landschap alleen maar belangrijker worden.
De Red Hook Crit sluit hier perfect bij aan. Het zoekt momenteel naar de manier om zich definitief te vestigen als sport. Georganiseerde teams met dezelfde formule als in het skateboarden (sponsering door merken en shops, wat het skateboarden overigens weer van de surf scene had overgenomen), betalen hun deelnemers om van stad naar stad te reizen om ‘demo’s’ (deelname aan races) te geven. Dit draagt bij aan de populariteit van de sport met als doel om, net als in het skateboarden, de ‘afzetmarkt’ te vergoten. Kortom, de Red Hook Crit is nu al een levende legende en vormt de basis voor het onbekende wat nog komen gaat. De scene barst van de energie, ondernemingsdrift, inspiratoren en pioniers.
